CZTERY WIOSNY

...

 

 

CZTERY WIOSNY

            Cztery wiosny miałam w tym roku. Dlatego taka ładna i promienna jestem. Jeszcze tylko zakochać się muszę. Niech córki biorą ze mnie przykład. Też niech będą piękne, promienne i zakochane.

            W Olsztynie ledwo pierwsze malusieńkie pączusie pokazywały się na krzaczkach i pierwsze źdźbła  trawy przepychały się przez zmarzniętą ziemię, a w Rzymie do którego poleciałam, dziewczyny, tam kłęby zieleni, kwiaty ze wszystkich pór roku, cudownie. Jakie ja tam jadłam pyszoty, jakie zapachy wchłaniałam! Córka z chłopakiem zaprowadzili mnie do restauracji z sushi. Rzymskie sushi najpyszniejsze na świecie. A co na Brueglów napatrzyłam się w muzeach. Za wszystkie czasy. Cuda, cuda, mówię wam.

A potem do drugiej córki lecę, do Pragi, a tam, kochane, forsycje szaleją, róże na trawniku rosną. Wiosna całą gębą. Do tej Pragi wszystkie moje córki się zleciały, nagadać się naśmiać, natańczyć. Szalałyśmy wiosennie od rana do nocy. Przykłady dawały mi radości i ja im zaraz vice versa swoje.

A potem powrót do Olsztyna. A tu, to już wiecie. Ptaki z gałązkami w dziobkach gniazda klecą, zieleń buszuje dookoła, serca pikaja. Zakochać się chce, wzorem stać się dla córek znów!

Ach i jeszcze jedno. Słuchajcie, jak byłam w Rzymie, to nagle na wszystkim, jezdni, chodnikach, samochodach, pojawił się żółty pył. Co za cudo, pytam, jaka roślina tak pyli. Wszystko w tym było. Rośliny, ludzie, zwierzęta, wszystko! A to był piasek z Sahary, wierzycie?! Gorące powietrze unosiło ten pył do góry, on osadzał się na chmurach, które płynęły sobie na przykład do Rzymu, w którym ja niemiałam ze zdziwienia i zachwytu.

15.05.2013r.