RADIO TAXI

...

RADIO TAXI

- Poproszę do Teatru Ósmego Dnia.

- Ostatnie trzy cyfry pani telefonu.

- Trzy cyfry ostatnie? Jezu, nie wiem. 435? 253? Nie, muszę powtórzyć całość.

- Ależ nie, niepotrzebny mi pani numer, tylko ostatnie trzy cyfry.

- I tak muszę powtórzyć, w myślach chociaż. O wiem, 534 .

- Zgadza się. Ale wie pani, że prawie wszyscy chcą mi powiedzieć cały numer. Mówię, nie , po co, wystarczą ostatnie trzy, a oni , że i tak muszą powiedzieć.

- No właśnie, tak funkcjonuje nasz mózg. Zapamiętujemy ciągi cyfr. A nie fragmenty.

- Nawet ci, co mówią tylko ostatnie, to po dłuższej przerwie, widać, że sobie powtarzają. I pytanie zasadnicze, ma pani drobne?

- Ojej.

- Wzdycha pani, ale proszę się nie martwić, napiwki przyjmuję, niezależnie od sumy. Jak nie będę mógł wydać, to niewydaną resztę potraktujemy jako napiwek.

 A pani do teatru. Czy jeszcze gra Seniukowa? Nie wiem, czy jeszcze jest w Poznaniu.

- Ja też nie wiem, jestem z Olsztyna. Ale usłyszał pan dokąd jedziemy? Do Teatru Ósmego Dnia, tam za Empikiem na Placu Wolności.

- Co pani mówi. Na Placu Wolności jest Teatr Wielki, a zaraz potem Opera. Ten pani teatr jest na Kramarskiej.

- Jest pan pewien? Byłam tam wprawdzie dwa lata temu. Wtedy był za Empikiem.

- Na pewno. Proszę panią, w Poznaniu mamy teatry: Wielki , Polski na 27 grudnia, Nowy na Dąbrowskiego , Muzyczny na Niezłomnych… Pochwała. Nie słyszę pochwały.

- A ja myślałam  że pan mówi o teatrze Pochwała.

- Nie, czekam na pochwałę, że tak dobrze się znam.

- Och, jak mnie pan dobrze dowiezie , to będę wychwalała pana pod niebiosa.

- No, to już jesteśmy na miejscu. Poznaje pani?

- Może i podobne, ale wie pan, ja pamięć wzrokową mam zerową. Nie wiem.

- Zerową?

- No , może nie zerową, ale niewiele powyżej zera.

- To jak pani pozna jakiegoś przystojnego gościa, to na drugi dzień…

- Na drugi dzień nie będę pamiętała jak wygląda ten, w którym się zakochałam.

- To się pani ma. Ale my tu już dość długo stoimy, a pani nie wysiada. Jak tak dalej pójdzie to dojdzie do dwunastu złotych, a teraz tylko jedenaście. Musi pani podejść, bo tam nie wolno stawać.

- Dziękuję, mam jedenaście.

……………….

- A pani szanowna, potrzebuje czegoś, tej?

- Szukam Teatru Ósmego Dnia.

- Tutaj takiego nie ma . To Estrada Poznańska. Ale jak pani szanowna chce kupić bilecik, to chętnie podprowadzę. U  nas sztuka o dwudziestej.

- Nie, ja na dziewiętnastą, do Ósmego Dnia.

- Nie ma takiego.

……………………..

-Radio taxi, słucham

- Dobry wieczór, właśnie przed chwilą wiózł mnie wasz taksówkarz. Przemiły zresztą pan. Niestety zawiózł mnie nie tam, gdzie chciałam. Jestem z Olsztyna i nie wiem, gdzie jestem. Może by mnie chociaż odwiózł z powrotem do domu.

……………………………..

- No to jednak nie zasłużyłem na pochwałę. A myślałem, że znam poznańskie teatry.

- Mam jednak chyba szansę. Jest jeszcze osiem minut.

- O, zdążymy na pewno.

Zdążyliśmy.

21.10.2011r.